دام تكنولوژي


چندي پيش ضمن صحبت در مورد حادثه قطع برق اخير در امريكاي شمالي و اخيرا انگلستان، دوستي به اين نكته اشاره كرد كه تكنولوژي به همراه راحتي و آسايشي كه براي ساكنان مناطق پيشرفته دنيا به ارمغان آورده ، وابستگي شديدي را نيز به آنها تحميل نموده است. اين موضوع حتي در تهران كه در آن
سطح بهره مندي مردم از امكانات جديد تكنولوژي روز، با سطح بهره مندي مردم شهرهاي بزرگ امريكا و كانادا فاصله بسياري دارد، ملموس است. قطع چند ساعته برق گاز يا آب ميتواند زندگي ميليون ها نفر را از روال عادي خارج سازد و ادامه آن عواقب فاجعه آميزي را در پي خواهد داشت. زندگي در برجهاي مسكوني بزرگ بدون برق عملا امكانپذير نيست . بالا و پايين رفتن از صدها پله در روز براي رفع نياز هاي معيشتي از توان عادي انسان خارج است. گرمايش،‌ سرمايش و آب لوله كشي همه و همه به جريان الكتريسيه وابسته اند و ...
و انسان به اين ترتيب هرچه بيشتر وابسته سيستمي ميشود كه اين امكانات را برايش تامين ميسازد. در كشور هايي كه سيستم هاي ارايه دهنده اين خدمات نهاد هاي حكومتي هستند، در حقيقت مردم به حكومتي وابسته ميشوند كه سوييچ امكانات را در دست دارد و ميتواند با ON,OFF كردن آن به سرعت بر زندگي ميليونها نفر تاثير مستقيم گذارد.