در محيط هاي كاري گاه پيش مي آيد كه مجبوريم مطلبي را كه خود به آن معتقد نيستيم به ديگران انتقال دهيم. در اين حال زبان گفتاري ما با زبان ايما اشاره و حركات بدن نا هماهنگ ميشوند. و شخص مقابل اگر كمي ،‌ تنها كمي زرنگ تر از ما باشد عدم اعتقاد ما را به حرف هايي كه ميزنيم درك ميكند .
در اينجا است كه آنهايي كه توانايي بالقوه هنر پيشه شدن را دارند آن را مورد استفاده قرار ميدهند و با چرب زباني و رنگ و لعاب دل و زبان را يك رنگ جلوه ميدهند.
اين آدم ها همان دروغگو هاي بزرگي هستند كه در هر سيستمي كه عدم صداقت پايه هاي آن را پوسانده است جايگاه فاخري دارند...