از نقاط زيبای شهر اصفهان که به دستور شاه عباس ايجاد گرديد، ميدان شاه يا ميدان نقش جهان است که
در ۵۰۰ متر درازا و ۱۶۰ متر پهنا دارد. در اطراف ميدان مغازه ها و کارگاه های هنرمندان در دو طبقه بنا شده است. مسجد شاه در جنوب اين ميدان از نظر کاشی کاری و بلندی مناره ها و عظمت گنبد يکی از شاهکارهای معماری قرن يازدهم هجری ( هفدهم ميلادی) و بلکه همه قرون به شمار می آيد. مسجد شيخ لطف الله، در مشرق ميدان نقش جهان، نيز با کتيبه هايی به خط عليرضا عباسی از زيباترين آثار شهر اصفهان است. عالی قاپو و کاخ چهل ستون با تالارهای آينه و ايوان های بلند از بناهای دوران شاه
عباس اول و دوم صفوی، برا ی تشريفات درباری ساخته شده است

اين ميدان يكي از معدود فضاهايي است كه معماري ايراني آن از گزند موج بي هويتي فرهنگي تا حدودي در امان مانده است .البته اگر بتوان از سيم هاي برق - تابلو هاي متعددو بلند گوهاي ناهمگون و از همه مهمتر منظره زشت برج نيمه كاره ي جهان نما صرف نظر كرد
اما نكته اي كه چندي پيش حين قدم زدن در آن نظرم را جلب كرد جانمايي ساختمان هاي معروف در چهار ضلع آن است.
بناي عالي قاپو به عنوان مظهر حكومت در ميان ضلع غربي - در دوسوي خود سردر بازار(قيصريه) و مسجد شاه را دارد
به اين ترتيب شاه صفوي كه رو به ميدان در ايوان عالي قاپو مي ايستاده در سمت راست خود مسجد و در سمت چپ خود بازار را همراه ميديده است

پيوند حكومت با بازار و مسجد!

و البته در مقابل خود گنبد زيباي شيخ لطف الله كه مسجد خاص زنان حرم بوده است و ظرافت هاي معماري آن شايد زيبايي حوريان حرم را در ذهن شاه تداعي ميكرده است تا خستگي امور حكومت از ذهن ملوكانه رخت بر بندد.
***