ديروز بعد از ظهر جمعه را پاي
CNN
به دنبال کردن خبر و تصاوير ماجراي گرونگان گيري در روسيه گذراندم.
صحنه هاي زنان و بچه هاي نيمه برهنه از گرما و اجساد پوشيده با پارچه هاي سفيد
بار ها بر روي صفحه تلويزيون تكرار شد.
خبرنگار شبكه
ITN
كه با شجاعت به همراه ماموران روسي وارد مدرسه شده بوداز طريق تلفن همراه، با صداي هيجان زده از حدود صد جسدي ميگفت كه در سالن ورزشي مدرسه در روي زمين انباشته شده بود.
پوتين طي سال هاي حکومتش نشان داده که اهل سازش نيست. گذشته از آن اتباع روسيه به خصوص در مناطق فقير نشين در مقايسه با همنوعانشان در کشورهاي پيشرفته تر از حقوق شهروندي کمتري برخوردارند و براي همين پوتين نسبت به ساير هم تايانش در كشور هاي پيشرفته نگراني كمتري نسبت به واكنش افكار عمومي در قبال كشته شدن اتباع كشورش است.
و اين امر دست اورا در اعمال خشونت نسبت به مخالفين - حتي به قيمت كشته شدن بيگناهان- باز تر ميكند.

اما از همه اين ها كه بگذريم بي رحمي عده اي در گروگان گرفتن زنان و كودكان و بي آب و غذا نگاه داشتن آن ها بيش از 50 ساعت تنها از ذهني بيمار و خشك بيرون مي آيد كه راهبرانش خشونت كثيف را تقديس ميكنند و كشتن بي گناهان- حتي كودكان- را در مسير رسيدن به اهداف در ظاهر مقدسشان، توجيه ميكنند.
***
مدت هاست تيتر خبرهاي رسانه هاي جهاني جنگ و تروريسم و سر بريدن و گروگان گيري و ساير خشونت هاي عيان است.
نشايد كه تكرار اين خبر ها حساسيت مردم دنيا را در قبال خشونت كاهش دهد.