در مورد يادداشت قبلي ام نويسنده وبلاگ بادبادك سوالاتي در نظر خواهي مطرح كرده كه ترجيح دادم سوالها و جوابها را اينجا بنويسم تا مورد قضاوت دوستان ديگر هم قرار گيرد.

س- آيا خوب است در رفتار و گفتار عيوب و نواقص خود را نشان دهيم ؟
ج-به صورت مطلق نميتوانم نظر بدهم كه خوب است عيوب خود را نشان دهيم يا نه ولي فكر ميكنم عيب پنهان برطرف نخواهد شد.

س- آيا عيوب و نواقص در نظر همه واقعآ يکسان است ؟ يعنی ممکن نيست در نظر عده ای حتي حسن در نظر گرفته شود؟
ج-دقيقا به نكته جالبي اشاره كردي . يك نقيصه ممكن است در موقعيتي ديگر و در مقابل ناظري ديگر نه تنها اصلا به چشم نيايد بلكه حتي از آن به عنوان حُسن در نظر گرفته شود. شايد به همين دليل واقعيت هاي وجودي وقتي با صداقت بيان شوند جاذبه و دافعه دارند.

س- آيا مي توان هميشه از جملاتي استفاده کنيم که از دلمان برخاسته است؟
ج-عرض كنم من هرگز در مقامي نيستم كه در اين مورد حكم كلي بدهم، ولي وقتي قلب و زبان آدمي 180 درجه متفاوت باشند،‌ دورويي شكل ميگيرد كه امري غير اخلاقي است.

س- موانع آزاد نويسي ديگري نيز وجود دارد! همه را از دم يه تيغ نگذرانيد.
ج-درست است موانع بسياري در مقابل آزاد نويسي وجود دارد كه خيلي از آنها ريشه در زندگي هاي شخصي آدمها دارد.خوبست كه آنها را هم به نقد بكشيم.

س- وبلاگ نويسي = آزاد نويسي؟ ؟ پس بعضي ها جمع کنند بساطشون رو ديگه . منظور من وبلاگ خاصي نيست ها اا ، بحث کُليست .
ج-باز هم بگويم من حكمي صادر نكردم كه وبلاگ نويسي = آزاد نويسي است. به نظرمن، لطف وبلاگ نويسي در امكان آزاد نويسي آن است. حالا اگر كسي نميخواهد آزاد بنويسد حتما براي خود دلايلي دارد كه محترم است.