چند روزي بود كه حوصله نداشتم به شمارنده وبلاگم سر بزنم. شايد هم علتش اين بود كه ميدانستم در اثر كاهش تعداد يادداشت هايم در هفته هاي اخير، آمار محدود خوانندگانم باز هم محدود تر شده . و ترجيح ميدادم در بيخبري خودم خوش باشم. امروزد ل را به دريا زدم و روي آيكون شمارنده كليك كردم. در ليست آدرسهايي كه كانتر site meter من ثبت كرده بود سه آدرس از وبلاگهايي ديدم كه در آن ها لينك نداشتم . اول فكر كردم كه شايد لطفشان شامل حال من شده ( يا به قول دوستي لطفشان حامل شال من شده ) . روي آنها كليك كردم و از سر تا به ته وبلاگشان را جستجو كردم و در كمال نا اميدي هيچ نشاني از يه جور ديگه نيافتم . مشابه اين وضعيت پيشتر هم برايم اتفاق افتاده بود . علتش را نميدانم ولي هرچه هست حسابي من را دكوراژه ميكند. البته در نهايت امر داشتن تعداد محدودي مراجعه كننده ثابت كه بسياري از آنها جزو حلقه دوستان نزديكم قرار گرفته اند برايم بسيار ارزشمند است. ولي خوب وسوسه ديده شدن را نميتوان منكر شد!