صميميت

صميميت در دوستي هاي دوران كودكي و جواني ميتواند آنقدر پر رنگ باشد كه تا انتهاي مسير زندگي دوام يابد ، ولي در دوستي هاي خارج از اين محدوده سني نمونه هاي بسيار كمي از يك ارتباط صميمي را ميتوان سراغ گرفت.
فكر ميكنم علت اين امر در تضاد قرار گرفتن منافع شخصي آدم هاست. در دوران كودكي و جواني دايره اين منافع شعاع كمي دارد بنابراين بانزديك شدن آدم ها در اين طبقه سني به يكديگر، اين منافع با هم اصطكاك بسيار كمي دارند و كمتر با يكديگر در تضاد قرار ميگيرند. با افزايش عمر، شعاع اين دايره بيشتر و بيشتر ميشود. ازدواج، داشتن فرزند ، داشتن شغل و به طبع آن جمع آوري ثروت ، هريك در افزايش شعاع دايره منافع شخصي نقش مهمي را بازي ميكنند. آدمهايي كه دايره منافعشان بزرگ است هنگام نزديك شدن به ديگران نگران اصطكاك و در تضاد قرار گرفتن منافع ديگران با منافع شخصي خود هستند و اين نگراني باعث ميشود كمتر به ايجاد روابط نزديك و صميمانه با ديگران تمايل نشان دهند. معمولا روابط بر پايه همسو شدن همان منافع و نيازهاي مادي ايجاد ميشود و با احتياط تا زماني پيش ميرود كه دو طرف احساس ضرر نميكنند. بر زبان راندن عبارات و اصطلاحات محبت آميز و سر زدن رفتار هاي محبت آميز از سوي طرفين ارتباط، گاه ناظر بيروني را به شبهه مي اندازد ولي در حقيقت اين تعارفات توخالي رايج در اجتماع ما، تنها پوسته نازكي از يك رابطه بسيار شكننده بين دو نفر را تشكيل ميدهد.