توهمات پشت چراغ قرمز!
شيشه ها بالا. يك موزيك ملايم صداش گوشمو پر كرده .حالا هرچي ميخواين بوق بزنين .ديگه صداي بوقتون رو نميشنوم.حيف كه با چشم بسته نميتونم رانندگي كنم. اگه ميشد چشامم ميبستم كه قيافتون (اونهايي كه بوق ميزنن )رو نيبينم خيلي عالي ميشد.
سهشنبه، مرداد ۲۹، ۱۳۸۱
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر