مجازات
سنگين ترين مجازاتي كه خدايان يونان باستان ميتوانستند براي " سيسيفوس" در نظر بگيرند اين بود كه او كار بيهوده اي را هميشه انجام دهد .
سيسيفوس محكوم شده بود تا ابد تخته سنگي را از يك سراشيبي تند بالا ببرد . مدتها گذشت و سيسيفوس در تمام اين مدت مشغول بالا بردن تخته سنگ از سراشيبي بود تا اينكه به بالاي سراشيبي رسيد و تخته سنگ از آنجا سقوط كرد و به پايين دره افتاد.اما خدايان فراموش كرده بودند كه سنگ بر اثر مرور زمان از بين ميرود . در صدسال اول لبه هاي تيزي كه دستهاي سيسفوس را بريده و آنها را زخمي كرده بودند صاف شدند.
در پانصد سال بعدي پستي و بلنديهاي سنگ به قدري صيقلي شدند كه سيسفوس تخته سنگ را ميچرخاند و بالا ميبرد . و در هزار سال بعد تخته سنگ كوچك و كوچك تر و سراشيبي هموار و هموار تر شد و...
اين روزها سيسفوس تك سنگي را كه از صخره برجاي مانده به همراه قرصهاي مسكن و كارتهاي اعتباري اش در كيفي ميگذارد. صبح سوار آسانسور شده در طبقه بيست و هشتم ساختمان دفترش كه در مكان مجازاتش قرار دارد پياده ميشود و بعد از ظهر ها دوباره به پايين بر ميگردد.
نويسنده : استفان لاكر
ترجمه :اسدالله امرايي
بر گرفته از همشهري امروز28 مرداد 81
از كجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر