امروز فكر ميكردم وبلاگستان ماكت كوچكي است از دنياي واقعي اطراف ما . هر وبلاگي كه بي مقدمه يا با مقدمه ديگر به روز نميشود بسان آدمي مرده است . ولي اين مرگ تنها جسم او را از حركت باز داشته است .روحش در اين سرزمين بين وبلاگهاي ديگر پرسه ميزند.به دوستانش سر ميزند . نوشته هايشان را ميخواند . حتي گاه تماسي با آنها ميگيرد.داراي عواطف و احساست كامل است. عشق ميورزد متنفر ميشود .
از اينكه يادش كنند شاد ميشود .و حتي گاه هوس ميكند در نام و قالبي جديد دوباره زندگي وبلاگي را از سر بگيرد.
وقتي به مرگ با نگاهي اينچنيني نگاه ميكنم چه آسان مينمايد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر