به بهانه اين نوشتار
مدت زيادي بود كه ميخواستم در باب ناسيوناليسم تركي تركيه بنويسم . مقاله آقاي نگاهي در باب پيروزي هاي تيم ملي تركيه بهانه اي شد براي گشودن اين باب .
كشور ايران به خاطر قرار گيري اش د ر چهار راه بين المللي و تاريخچه پر فراز و نشيبش سالهاست كه ميزبان اقوام مختلفي است كه هر يك در گوشه اي از اين خاك ماوا دارند. دراين ميان آذريان به خاطر چند ويژگي از جايگاه ويژه اي بر خوردارند.
اول كثرت نفوس كه پس از فارسي زبانان بيشترين جمعيت را در بين سايرين دارا هستند.
دوم تكلم به زباني كه بر خلاف زبان ساير اقوام ايراني ريشه غير آريايي دارد . و خاستگاهش صحرا هاي تركستان است .
سوم گستردگي جغرافيايي محل زندگي هموطنان آذري كه تقريبا تمام شمال غرب تا بخشهاي غربي استان تهران را پوشش ميدهد . و حتي از زبان آذري به عنوان دومين زبان رايج در شهر تهران ميتوان نام برد.
ولي اشتباه فاحشي كه در اين بين سالهاست حتي در ميان برخي از اهل فرهنگ و ادب ما به عنوان غلط مصطلح رايج است اطلاق عنوان ترك به جاي آذري به هموطناني است كه به زبان تركي تكلم ميكنند .
در صورتي كه نيك ميدانيم مردمي كه از دير باز در اين خطه زندگي ميكنند نه تنها هيچ غرابتي از نظر نژادي با تركان تركيه يا آسياي ميانه ندارند بلكه از اصيل ترين اقوام ايراني هستند.
جالب اينجاست كه تركيه به عنوان پرجمعيت ترين كشور ترك زبان داراي تركيب جمعيتي شامل اقوام غير ترك مثل كرد و بقاياي ساكنين اروپايي تبار اسياي صغير ( روم شرقي – اسلاو ...) و اعراب ميباشد . كه با توجه به فشار شديد سياسي اجتماعي كه از زمان حكومت عثماني تا زمان حال بر آنها از سوي اقليت ترك نژاد به عنوان قوم فاتح آن سرزمين اعمال ميشده تغيير زبان داده اند.
و اكنون در اين بلبشوي سياسي كه بر خاور ميانه و آسياي ميانه حاكم است . دولت تركيه با پشتوانه عضويت در ناتو و تجربه حربه هاي مكارانه و برتري جويانه اش در قرون پيش در بالكان مشغول محكم كردن جاي پاي خويش در بين تركان كشور هاي منطقه است . تبليغات انچنان شديد است كه حيدر علي اف ميگويد پيروزي تركيه پيروزي تركان است و يك دوست آذربايجاني هم به آقاي نگاهي با شور و شوق مينويسد( سوم شدن تركيه (در مسابقات جام جهانى) براى تركان ساكن تهران غرور آفرين بود. آنان در كوچه و خيابان هاى تهران به تركى سخن مىگفتند. اىكاش اينجا بوديد و مىديديد!).بله كاش بوديد و تاثير حربه هاي تركيه را ميديديد.
و اين دوست آذربايجاني اگر تاريخ جنگ چالدران و اشغال تبريز و اروميه را توسط نيروهاي عثماني و جنايات آنها راميدانست شايد با تعمق بيشتر سخن ميگفت .
دنياي امروز دنياي بوق هاي تبليغاتي است هركه بوق قوي تري داشته باشد مردم بيشتري حرفش را باور دارند.
كشور ما در اثر تداوم چالشهاي دروني ضعف برنامه ريزي سياست خارجي غلط و از بين رفتن انگيزه هاي ملي روز به روز سنگر هاي بيشتري را در مقابل حريفان سياسي خود از دست ميدهد.و تركيه نه تنها در تمام كشور هاي آسياي ميانه –قفقاز و اخيرا افغانستان جاي پاي خويش را محكم ميكند كه با بيشرمي قلوب پاك هموطنان آذري ما را نيز نشانه رفته است. و با شعار واهي ملت - ترك قبله آمال بسياري از انها را استانبول و آنكارا قرار داده. در حاليكه همانطور كه گفتم آذري ترك نيست ترك زبان است. آذري ايرانيست .آذري در تاريخ معاصر هميشه الگوي رشادت و وطن پرستي ايراني بوده و براي آن جنگيده است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر